سلام به شما دانشجوهای گل راغب اصفهانی امیدوارم که حالتون خوب باشه.همه ی بچه های نویسنده ی وبلاگ دیگه میخوان تا یه مدتی و شایدم برای همیشه وبلاگو تعطیل کنیم.امیدوارم تو این مدت تونسته باشیم لبخند رو لبتون بیاریم .از داداش گلم پسر شجاعم تشکر میکنم که بهم کمک کرد تا وبلاگو ادامه بدم.

فعلا خدانگدارتون باشه

موفق باشید.

همه ی بد بختیا از زمانی شروع شد که بهم کلاس های قلم چی رو معرفی کردند و  گفتند اگه تو کلاساش شرکت کنی و آزموناشو بدی و کتاباشو بخری حتما دانشگاه دولتی یه رشته ی خوب قبول میشی.... این شد که من دویست هزار تومن پول خرید کتاب دادم و کلی برا ثبت نام تو آزمون و کلاساش خرج کردم...

بعد از اون روزی نه ساعت مطالعه ی مفید داشتم ...

حتی گاهی با دوستام به کتابخونه میرفتیم ورفع اشکال میکردیم اما خب عین داورای فوتبال که همیشه به حاشیه کشیده میشن مام به حاشیه کشیده میشدیم و از درس دور میشدیم!البته این تو ایران ما عادیه بنظرم...

البته بعضی از رفیقام نا باب بودند و سهمشون تو اومدن من به دانشگاه راغب کم نبود...

مثلا یکیشون همیشه خواب بود و منم این خصلتو ازش گرفتم و تو خواب خواب دانشگاه دولتی رو میدیدم و روحیه میگرفتم...

یکی دیگشون عاشق بود و چشم و گوش مارو هم باز کرد لا کردار و بقیه ی قضایا...

یکیشون تو کار فیس بوک بود و ماروهم  معتادش کرد جوری که شبا تا یه دست چت تو فیس بوک نمیزدم خوابم نمیبرد...

یکیشونم که از بس از برنامه های تلویزیون و ماهواره حرف میزد گاهی وقتا ادم فکر میکرد از بعضی از این شبکه ها پول گرفته که براشون تبلیغات کنه و ادمو تحریک کنه بره برنامه هاشونو ببینه...

وخلاصه اینجوری شد کار به جایی رسید که موقع درس خوندن حواسم همه جا بود غیر کتاب!!!

البته من همیشه فکر میکنم جو کلاس پیش دانشگاهیمونم بی تاپیر نبود...بالاخره ادم از دورو بریاش تاپیر میگیره دیگه...

البته تقلب های سر جلسه ی امتحانم اعتماد به نفس بیخود بهم میداد و فکر میکردم چون نمرم خوب شده خیلی درسو بلدم!نمیدونم چرا یادم میرفت که جواب سوالو از رو دست بقلی نوشته بودم مهم نمره بود که مال من بود...

تا بالاخره روز موعود رسید و رفتیم کنکور بدیم.سر جلسه قیافم دیدنی بود...اینو دوستم که بقل دستم نشسته بود بعد تموم شدن کنکور بهم گفت...

خلاصه گذشت و رسیدیم به نتایج کنکور... قیافه ی بابام بعد از دیدن رشته و دانشگاهی که قبول شده بودم اینجوری شد...(آخه کلی پول ازمون و کتاب و کلاس داده بود)

مامانم اینجوری شد...(آخه بنده خدا کلی واسم نذر و نیاز کرده بود)

وقیافه ی خودمم که...

وقتی اسم غیر انتفاعی راغب اصفهانی رو دیم انگار که یه چیزی محکم خورد تو مخم...

بعد از یه مدت که گذشت دیگه برای همه پذیرفته شد و رفتیم که دانشگاه ثبت نام کنیم... و قتی محیط دانشگاهو دیدیم یحو...

این مال لحظه ی اوله بعدش اینجوری شدم...

چی فکر میکردیمو چی شد...دانشگاهمون از مدرسمون کوچیک تر بود و ساختمونشم داغون بود...ولی دیگه چه میشه کرد سرنوشت مام این بود...

طبق شواهدی که تیم تحقیقاتی ما پیدا کرده اکبر جوجه ی جاده های شمال تصمیم داره توی دانشگاه ما هم یه شعبه بزنه...میگین نه؟خودتون شواهدو ببینین؟

حالا قراره دوستان بیشتر تحقیق کنند و ببینند فلسفه ی وجود این منقل و این دوده های آتیش روی دیوار و این تخت های قهوه خونه ایی توی دانشگاه چی میتونه باشه؟؟!!اگه شما میدونید به ما هم بگین ؟

وقتی با دقت یکم بیشتر تو محوطه ی دانشگاه قدم بزنی متوجه ی نکات آموزنده ی زیادی میشی و نکته های فرهنگی خیلی خیلی خوبی یاد میگیری که اگه پس فردا ازت پرسیدند چهار سال رفتی دانشگاه چی یاد گرفتی حرفی واسه زدن داشته باشیو بتونی فرهنگ غنی شده ی خودتو به رخ همه بکشونی...

برای مثال میتونی از این سطل آشغال یاد بگیری که آشغالاتو بریزی تو سطل و دل این خرگوش مهربونو شاد کنی تا آقا خرگوشه دوستت داشته باشه... آفرین بچه ی خوب...

یا مثلا از این دختر خانوم خوب یاد بگیری که بیای بشینی تو استراحت گاه خواهرا و سرتو بندازی پایین و درستو بخونی و به پسرا نگاه نکنی و کارای بد نکنی و فقط سرت تو درس باشه.

اینم نمونه ی یه پسر بد و بی انظباط که پسرای خوب راغب باید سعی کنند مثل اون نباشند!لباسای صورتی و زننده نپوشند و استیناشون بلند باشه و موهاشونم فشن نکنند تا عموهای حراست دعواشون نکنند زبونم لال!!!

اینجا هم مسئولین سعی داشتن تا تفاوت شب و روز رو برای دانشجوهای عزیز مشخص کنند تا بار علمیشون دو چندان بشه...

این عکس ها شمارو یاد کجا می اندازه؟

اگه یاد دیوارهای باغ افتادین باید بگم سخت در اشتباهید!!!

اینجا دیوار های استثنایی و منحصر به فرد دانشگاه راغب اصفهانی است!!!!

دیگه حرفی ندارم!خودتون قضاوت کنید؟؟!!

سه شنبه ی هفته ی پیش یعنی 9 آبان وقتی برای آنتراک بین کلاس توی حیاط دانشگاه اومدیم با یه صحنه ی جالب مواجه شدیم.

دیدیم که کلاس احکام برای بالا بردن روحیه ی دانشجوها تو محوطه دانشگاه بر گذار شده!!!! کار جالب بود منو یاد خاطرات گذشته انداخت........وقتی 7 سالم بود و معلم اول ابتدایمون واسه اینکه مدرسه رو دوست داشته باشیم بعضی وقتا کلاسارو تو حیاط مدرسه بر گذار میکرد!به هر حال دانشگاهم فرق زیادی با دبستان نداره که؟داره؟

فقط دانشجوها یکم ابعادشون طویل تر شده!اونم که یه امر طبیعی خب؟!به هر حال مگه دانشجوها دل ندارند؟خب اونام نیاز دارند که یه دلخوشی واسه نشستن سر کلاس داشته باشن یا نه؟!! تازه کلاسهای عمومیم که تفکیک شده دیگه هیچی... بالاخره اینم یه راهی واسه جذب دانشجو سر کلاسای عمومیه

اولین روز این ترم که به دانشگاه اومدیم از هر نظر غافلگیر شدیم که قسمت عمده ی اون بخاطر این بود که زباله های پشت سلف دخترا جمع شده بود و جاش یه زمین تنیس ساحلی سبز شده بود!!!!!!که موجب حیرت همگان گردید!

البته اینم بگما که بیرون از دانشگاه نبردنشونا؟! فقط جاشونو عوض کردند و یکمم جمعشون کردند یجا!اینم عکسش:

ولی خداییش خیلی خوبه یا حداقل بهتر از اون منظره ی زشته!ادم وقتی میدید اشتهاش کور میشد...(شایدم سیاست بوده واسه اینکه دخترا وقتی میرند سلف کمتر غذا بخورن!البته با توجه به اینکه آشپزا واسه پسرا دوبرابر دخترا غذا میریزند و میخواند دخترا اصلا دلشون بیشتر از این غذا نخواد که اعتراض کنند.)

ولی الان فقط یه نکته مبهم مونده و اونم اینه که چه کسی قراره از این زمینای تنیس  استفاده کنه؟!دخترا با مانتو مقنعه که اگه تو این به اصطلاح ساحل، تنیس بازی کنند دیگه باید بعد از بازی بالباس برند تو لباسشویی که این ماسه ها از تولباساشون در بیاد!پسرام که الله اکبر نمیشه که با شورت ورزشی بیاند تو محوطه آزاد بازی کنند و خواهرا ببینند یه وقت!!!

وااااااااااااااااااااای راستی اصلا همین دیروز بود که یکی از پسرا با شلوارک از باشگاه اومده بود بیرون و تو محوطه دانشگاه جولون میداد و میخندید و دخترام  که...)تازه اون شلوارک تا زیر زانو بود شورت ورزشی که دیگه واویلااااااااااااااااااااااا

سلام دوست جونیا... نویسنده ی این پست وروجک از  راغبستان هستش که چون منو شنگول خیلی از مطلبش خوشمون اومد گفتیم بزاریمش شمام حال کنید:

سلام بر دوستان عزیز :

بچه ها اون هفته درس بازرگانی بین الملل داشتیم با آقای دكتر كریم آذربایجانی . كلاس باید ساعت 14 تشكیل می شد ، ساعت شد 3 ، ولی بچه ها هنوز ول، معطل استاد بودند . خبر آمد خبری در راه است ....سر خوش آن دل كه از آن آگاه است.... بله خبر آمد از آقای رجامند كه دكتر فرموده اند با این ساعت درسی مشكل دارند و نمی تونند كلاس بیاند!!!
( طوری نیست استاد محترم ، ناراحت نكنید خودتونو ولی اون موقع كه این درسو می گرفتید نمی دونستید نمی تونید بیاین كه ملت معطل نباشند؟!!)
بی خیال.... ملت رفتند و كلاس تشكیل نشد.

یك هفته بعد....
( به جای استاد آذربایجانی ) یه استاد اومد سرمون  باحال.... فوق العاده باسواد ، به جرآت می تونم بگم راغب تا به حال رنگ چنین استادی رو به خودش ندیده بود . 14 سال سابقه ی تدریس در بهترین دانشگاه انگلستان ، 4 سال عضویت هیآت علمی در دانشگاهی در مجارستان ، سابقه ی تدریس در دانشگاه هاروارد آمریكا و.... از اینا مهمتر اخذ مدرك فوق دكتری از دانشگاهی در انگلستان ( خودم مدركشو دیدم ) ، منتشر كردن صدها مقاله ی مدیریتی ، تسلط كامل به زبان انگلیسی، درك ، تجربه و علم بسیار بالای او ستودنی بود....
اصلآ یه چیزی می گم یه چیزی می شنویدا.....

                       جناب آقایدكتر جمشید تقسیمی

                نكته : اسمشون جمع و فامیلشون تقسیم می باشد.

به قول استاد اینبار استثنائآ اولین باری بوده كه در مقطع كارشناسی تدریس می كرده اند و همیشه در مقطع ارشد و دكتری تدریس داشته اند.
خلاصه ی كلام : ما سر كلاسشون خیلی چیزای به درد بخور یاد می گیریم . همه ی چیزایی رو كه پس فردا توی استخدام باید جواب بدیم. نه 4 تا فرمول و نموداری كه هیچ جایی به دردمان نخواهد خورد.

نتیجه گیری : اگر راغب وجود چنین اساتید باسوادی را حداقل 1 بار در طول هر ترم و یا هر سال در خودش تجربه می كرد ، شاید خروجی های فوق متفاوتی از این داشت . وقتی input دانشگاه مشكل داشته باشد ، نباید انتظار output باسوادی رو داشت . گرچه شاید برای بعضی، خروجی دانشگاه اصلآ مهم نباشد ، ولی ما گفتیم كه بعدآ نگند نگفتین .
دوستی می گفت اومدیم راغب هرچی هم كه بلد بودیم ، پریـــــــــد !!!!!
                                                  
مثل قضیه ی مفصل استاد مدیریت مالی 2 ترم گذشته ما!!!
ببخشید نمی تونم قضیه رو واضح براتون بشكافما... همینشم به زور مجوز گرفتم!!!
راستی برای انتخاب واحد این ترممون  هم ( 14 شهریور ) ،  تمام شهریه ی ثابت و متغیرمون رو یكجا ازمون گرفتند ، سرویس بهداشتی های دانشگاه هم مایع ندارن!!!!
كلآ  می خواستم یه كم دور هم باشیم بخندیم و خدمتتون عرض شود كه دانشگاهمون كلآ خیـــلی باحاله!!!
تازه به قول یكی از دوستان ، چمن های راغب منو یاد كله ی كچل پسر همسایمون می ندازه!!!!
بچه ها راستی شما شنیدید كه می گند طی یه شعر در  همایش  روز معلم در دانشگاه ، یكی از مسئولین ( چند بار آخه اسمشو بگم؟!... یه نفر ) نقش استاد دانشگاه رو با یه كارگر ساده ی افغانی مقایسه كرده اند؟!!!!!! یكی از استادامون سر كلاس می گفت ، خیــــــــلی هم ناراحت بود

همین دیروز بود که با دوستم داشتم تو محوطه ی دانشگاه قدم میزدم که یهو چشمم به چمن های دانشگاه افتاد و یاد کله ی تاس همسایمون افتادم که در کل بیست تا تار مو رو سرشه و هر کدوم حدود چهل سانتی طول داره و دور تا دور سرش میتابه تا پر مو به نظر بیاد!

چمن های دانشگاهم دقیقا شده حکایت کله ی کچل همسایمون!خداوکیلی مسئولین یه فکری به حال این چمنا بکنند بابا مگه قیمت تخم چمن چقدره؟به خدا اگه شهریه ی یکی از ما دانشجوهای بد بخت رو هم خرج  خریدنش بکنید کافیه(خودم حساب کتابشو کردم)!

بابا دیگه شهریه ی ثابت و متغییرم که یجا ریختیم تو جیب مبارکتون؟!!